Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια
μένουν. Το κλασικό άσμα του θρυλικού πλέον Νίκου Παπάζογλου ταιριάζει «γάντι»
στο νέο (;) τοπίο που οριοθέτησαν οι βουλευτικές εκλογές της 6ης
Ιουνίου. Μετά από τρία χρόνια που συντάραξαν συθέμελα τις ζωές της συντριπτικής
πλειοψηφίας των πολιτών, μετά από τις πρωτοφανείς αντιδράσεις από εκατομμύρια
ανθρώπους που κατέβηκαν στους δρόμους, μετά από την πιο σύντομη κυβερνητική
θητεία του πιο κατάπτυστου πρωθυπουργού της μεταπολίτευσης, που καταλήξαμε; Σε
ένα κυβερνητικό σχήμα που θα συνεχίσει να κάνει ότι ακριβώς και οι προηγούμενοι.
Οι όποιες ψευδαισθήσεις όσων αφελών πίστεψαν τις προεκλογικές εξαγγελίες θα
πρέπει να έχουν ήδη διαλυθεί, από τις προγραμματικές δηλώσεις του νέου
πρωθυπουργού Σαμαρά. «Πρέπει να πούμε την αλήθεια στον ελληνικό λαό», είπε. Κάτι
που σύμφωνα με την επαγωγική μέθοδο, σημαίνει ότι έως τώρα έλεγε ψέματα. Μετά
την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.
Όλα αυτά δεν σημαίνουν βέβαια ότι η
κατάσταση είναι όπως πριν. Ο σπόρος της αλλαγής έχει φυτευτεί, αν και είναι
δύσκολο να προβλέψουμε πότε θα ανθίσει. Οι ισορροπίες που έχουν διαμορφωθεί σηματοδοτούν ένα εντελώς νέο πολιτικό σκηνικό.
Η ΝΔ αν και κέρδισε την πρωτιά, δεν μπορεί να πανηγυρίζει.
Επενδύοντας στον φόβο και επιτυγχάνοντας ένα εξαιρετικά μεγάλο ποσοστό
συσπείρωσης, υπερίσχυσε με ένα ποσοστό διαφοράς κοντά στο 3 %, λαμβάνοντας
170.000 περισσότερους ψήφους. Το ενδεχόμενο να εξαντλήσει την τετραετία μοιάζει
πραγματικά απίθανο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον μια ισχυρότατη αξιωματική
αντιπολίτευση, έχοντας όλες τις αντικειμενικές δυνατότητες να κάνει το επόμενο
μεγάλο βήμα.
Το ΠΑΣΟΚ αν και έχασε σχετικά λίγες
(περίπου 78.000) ψήφους σε σχέση με τις προ δύο μηνών εκλογές, πνέει τα
λοίσθια. Μία ματιά στις ηλικιακές κατηγορίες που το στήριξαν αποδεικνύει του
λόγου το αληθές.
Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες έχασαν πολλές
ψήφους (περίπου 208.000) και παρά το γεγονός ότι αποτελούν την τέταρτη πολιτική
δύναμη μετρώντας λίγους μόνο μήνες ζωής, είναι ίσως ο πλέον αστάθμητος
πολιτικός φορέας, έχοντας στις τάξεις του πρόσωπα που έχουν συνδεθεί με την
καταστροφική περίοδο διακυβέρνησης του Καραμανλή.
Η ΔΗΜ.ΑΡ έδρεψε τους καρπούς της
προεκλογικής στρατηγικής της, κράτησε τις δυνάμεις του, χάνοντας λίγο παραπάνω
από 1000 ψήφους, και πλέον συγκυβερνά σαν άλλο ΛΑΟΣ με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Έχω την
αίσθηση όμως ότι οι επόμενες εκλογές, όποτε και αν γίνουν, θα επιφυλάξουν στο
γιαλαντζί αριστερό κόμμα την τύχη που είχε και ο Καρατζαφέρης σε αυτές τις
εκλογές. Δηλαδή, έξοδο από τη βουλή.
Το ΚΚΕ πλήρωσε ακριβά, αλλά και όπως του
άξιζε, την υπερφίαλη, αλαζονική στάση που έδειξε όλο το προηγούμενο διάστημα
χάνοντας περισσότερες από 535.000 ψήφους. Δεν είναι δυνατόν, το κόμμα που υποτίθεται
ότι αντιπροσωπεύει τον εργαζόμενο λαό, να του λέει ότι οι εκλογές είναι μία
αυταπάτη και ότι η μόνη σωτηρία είναι η λαϊκή εξουσία που όμως θα αργήσει,
γιατί οι πολίτες δεν έχουν φτάσει στο επίπεδο ωριμότητας που βρίσκονται οι
φωστήρες του Περισσού. Εάν συνεχίσουν έτσι μπορούν να… καταφέρουν να μείνουν
και εκτός βουλής στις επόμενες εκλογές.
Για την Χρυσή Αυγή θα υπάρξει
ξεχωριστή ανάλυση στο μέλλον. Το μόνο σίγουρο και συνάμα τραγικό είναι ότι οι
τραμπουκοφασίστες ήρθαν για να μείνουν.
Το βασικό συμπέρασμα που προκύπτει από
τις εκλογές είναι ότι κρίθηκαν σε δημογραφικό επίπεδο. Για άλλη μια φορά οι
μεγάλες ηλικίες που αποτελούν την πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας
συσπειρώθηκαν και ψήφισαν μαζικά ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
(Πηγή: Εφημερίδα "Το Ποντίκι", 21/06/2012)
Επίσης, η μεγάλη αποχή (κοντά
στο 40 %) των νέων, ήταν αποφασιστικής σημασίας στο τελικό αποτέλεσμα, ειδικά
αν συνυπολογίσει κανείς ότι στις ηλικίες18-34, ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε το 33 % έναντι 20
% της ΝΔ και μόλις 6 % του ΠΑΣΟΚ.
Επίσης, δεν πρέπει να παραλειφθεί το γεγονός
της πρωτοφανούς προπαγάνδας φόβου που καλλιεργήθηκε που στήθηκε από τα ΜΜΕ, της
ευρύτερης καλλιέργειας κλίματος πανικού αλλά και των απίστευτων άμεσων απειλών
και εκβιασμών σε εργασιακούς χώρους.
Από την άλλη βέβαια, η τακτική που
ακολούθησε ο ΣΥΡΙΖΑ σε αυτές τις εκλογές, σε αντίθεση με τις προηγούμενες, ήταν
τουλάχιστον αμφιλεγόμενη, και ας έλαβε περισσότερες από 593.000 ψήφους.
Αντιφατικές και αντικρουόμενες δηλώσεις στελεχών του, η «απειλή» Τσίπρα για
μονομερή καταγγελία του μνημονίου, που χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον από τους αντιπάλους
του και η αδυναμία να αντιπαρατεθεί αποτελεσματικά στο πλαστό δίλημμα «ευρώ ή δραχμή»,
έπαιξαν τον ρόλο τους και έκοψαν πολλές δυνητικές ψήφους, προσφέροντας επιπλέον
επιχειρήματα σε όσους υποστήριζαν ότι δεν ήθελε να κυβερνήσει στη συγκεκριμένη
χρονική συγκυρία.
Και τώρα τι; Τώρα περισσότερο από ποτέ
κρατάμε ψηλά το κεφάλι και ενισχύουμε την αλληλεγγύη μας. Όπως μπορεί ο
καθένας, τρόποι δράσης και συλλογικότητες υπάρχουν παντού πλέον σε όλη την χώρα.
Όσο δύσκολες μέρες και να έλθουν, η αίσθηση της ανθρωπιάς, η γνώση ότι δεν
είσαι μόνος σου και η πίστη είναι ισχυρότερα στοιχεία από την υλική υστέρηση.
Δεν μπορούμε να χάσουμε την πίστη μας, δεν δικαιούμαστε να μην παλέψουμε με όλες
μας τις δυνάμεις για το ύψιστο καθήκον του ανθρώπου, να παραδώσει έναν καλύτερο
κόσμο στις γενιές που θα έλθουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου