Η Επανάσταση της καθημερινότητας

Δεν ξέρω αν το 2012, θα είναι η χρονιά καταστροφής του κόσμου, όπως έχουν προβλέψει οι Μάγιας. Αυτό που ξέρω είναι ότι οι συνθήκες που δημιουργήθηκαν στο τρισκατάρατο 2011, οδηγούν στην πλήρη απορρύθμιση εργασιακών σχέσεων, στην αποδόμηση κεκτημένων δικαιωμάτων αιώνων, στην υπαγωγή της συντριπτικής πλειοψηφίας των ανθρώπων της χώρας σε καθεστώς σύγχρονων σκλάβων. Αυτός φαίνεται να είναι άλλωστε και ο απώτερος στόχος όλων των παρανοϊκών γεγονότων των οποίων γίναμε μάρτυρες, με την διττή έννοια της λέξης, τα δύο τελευταία χρόνια: Η κοινωνική και εργασιακή εξαθλίωση, ώστε όσοι «τυχεροί» συνεχίζουν να εργάζονται να το κάνουν με όρους σύγχρονης ζούγκλας, πάντα προς όφελος των ισχυρών και εις βάρος των αδυνάτων. Η προωθούμενη κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, της μοναδικής δικλείδας ασφαλείας που εξασφάλιζε τη συμμετοχή των εργαζομένων σε διαβουλεύσεις που αφορούν τους ίδιους, είναι σαφές δείγμα προθέσεων. Το ερώτημα που βασανίζει όλους είναι το ίδιο. Τι μπορεί να γίνει; Υπάρχει τρόπος αντίδρασης ή θα δεχτούμε παθητικά την τερατώδη νέα τάξη πραγμάτων που ετοιμάζεται για εμάς χωρίς εμάς;

Η απάντηση που πρέπει να δοθεί είναι προφανώς θετική. Ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η πραγματική δύναμη ανήκει στους πολλούς . Δεν είναι δυνατόν το 1% του πληθυσμού να ζει εις βάρος του 99%, υπερσυγκεντρώνοντας πόρους και χρησιμοποιώντας τα σύγχρονα πολιτικά ανδρείκελα σαν μαριονέτες σε καταστροφικό θέατρο σκιών.

Η αλλαγή μπορεί και πρέπει να γίνει πρώτιστα από εμάς τους ίδιους. Πώς; Καταρχάς, εφαρμόζοντας, σε καθημερινή βάση απλές και μικρές πρακτικές. Αναφέρω ενδεικτικά:

Εμπάργκο σε προϊόντα χωρών που πρωτοστατούν στην υποβάθμιση των ζωών μας και απαξιώνουν με υποτιμητικά σχόλια και αναφορές τους Έλληνες (Γερμανία, Ολλανδία).

Άμεση παύση παρακολούθησης των χειραγωγημένων τηλεοπτικών δελτίων ειδήσεων. Κυρίως των περίφημων δελτίων των οκτώ. Υπάρχουν πολλές εναλλακτικές πηγές πληροφόρησης των κύριων ειδήσεων της ημέρας (ραδιόφωνο, εφημερίδες, διαδίκτυο, στόμα με στόμα). Ακόμα και αν και αυτές οι πηγές δεν μπορούν να θεωρηθούν απόλυτα αντικειμενικές (κάτι που ούτως ή άλλως δεν μπορεί να ισχύσει, δεν υπάρχει απόλυτη αντικειμενικότητα), είναι σίγουρα προτιμότερες από την απόλυτη προπαγάνδα που ασκείται από τους τηλεοπτικούς δέκτες, το πιο αποχαυνωτικό μέσο μαζικής επικοινωνίας. Όλη η υποτιθέμενη δύναμη των δελτίων των οκτώ, προέρχεται από τα υψηλά νούμερα που παρουσιάζουν, στις μετρήσεις τηλεθέασης. Ας τους αφαιρέσουμε επιτέλους αυτή την επίπλαστη δύναμη. ΜΗΝ ΒΛΕΠΕΤΕ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ. Κλείστε το χαζοκούτι, και παρακολουθήστε εκπομπές που θα έχετε επιλέξει εσείς από πριν. Υπάρχουν και τέτοιες.

Καμία υποχώρηση σε θέματα δικαιωμάτων της καθημερινότητας. Δεν εκτελεί υπάλληλος δημόσιας υπηρεσίας σωστά τα καθήκοντά του; Κράξτε τον δημόσια, όχι με ύβρεις και κραυγές, αλλά με επιχειρήματα και πυγμή. Από εσάς πληρώνεται, μην το ξεχνάτε. Σταματάει το ταξί και σας ρωτάει που πάτε, για να δει αν τον βολεύει; Δεν του απαντάτε από έξω. Μπαίνετε μέσα και του λέτε τον προορισμό σας. Είναι υποχρεωμένος να σας πάει εκεί που του λέτε. Ακριβώς εκεί που του λέτε και όχι στο απέναντι τετράγωνο ή σε άλλο δρόμο γιατί «δεν βολεύει». Αν μιλήσετε με τον τρόπο που πρέπει, να είστε σίγουροι ότι θα τον βολέψει.

Και αν θεωρείτε ότι αυτά είναι «μικρά πράγματα» ή ότι «μόνοι μας δεν μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο», φανταστείτε όλα τα παραπάνω, που αναφέρονται βεβαίως ενδεικτικά επαναλαμβάνω, να γινόταν μαζικά και από τα 11 εκατομμύρια του πληθυσμού της χώρας. Νομίζετε ότι όλοι οι υπάνθρωποι που αποτελούν μέρος της καθημερινότητας για πολύ κόσμο, θα συνέχιζαν να συμπεριφέρονται με το γνωστό νεοελληνικό πνεύμα του ωχαδερφισμού και της «μαγκιάς»;

Δοκιμάστε το και κρίνετε από μόνοι σας. Θα εκπλαγείτε.