Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2012

'Εγκλημα και Τιμωρία


      



 
        Δεν ξέρω αν τελικά τα πολιτικά ανδρείκελα της σημερινής Βουλής που συναίνεσαν στο ξεπούλημα της χώρας και υπονόμευσαν το μέλλον των πολιτών της, θα φύγουν με ελικόπτερο. Αυτό που ξέρω σίγουρα, είναι ότι έχουν αποσαφηνιστεί οι νομικές δυνατότητες που υπάρχουν για δύο πολύ σημαντικές κινήσεις, που κάποια στιγμή θα πρέπει να γίνουν: Πρώτον, την απεμπλοκή της Ελλάδας από το καταστροφικό μνημόνιο. Και δεύτερον, την παραδειγματική τιμωρία των υπεύθυνων πολιτικών ταγών.
     Ο συνταγματολόγος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Γιώργος Κασιμάτης, έχει μιλήσει με απόλυτο τρόπο για το θέμα αποσαφηνίζοντας με νομικούς όρους, αυτό που κάθε πολίτης γνωρίζει εμπειρικά: ότι η οικονομική υποδούλωση της χώρας από την προδοτική κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου είναι 100% παράνομη.
      Η δεύτερη δυνατότητα που δίνεται πλέον, είναι η ουσιαστική απονομή δικαιοσύνης. Αυτή τη στιγμή, η μεγάλη πλειοψηφία του πολιτικού συστήματος της Ελλάδας, είναι υπόδικοι για το έγκλημα της εσχάτης προδοσίας, με τη σύμφωνη γνώμη του ανώτατου δικαστηρίου της χώρας. Συγκεκριμένα, ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου έκανε δεκτή την μήνυση που υποβλήθηκε από τον εκ Χαλκίδας ορμώμενο Δημήτρη Αντωνίου, κατά των βουλευτών που υπέγραψαν το μνημόνιο, υπουργών, του Προέδρου της Δημοκρατίας αλλά και κατά των μελών της περίφημης τρόικας (ονομαστικά και με τις διευθύνσεις τους) με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας.
    Έχει ενδιαφέρον να δείτε με ποιον τρόπο ανακοινώθηκε στη Βουλή, η πρωτόγνωρη απόφαση του Αρείου Πάγου.

    Το πέρασαν στο ντούκου, προφανώς πιστεύοντας ότι η βουλευτική ασυλία θα τους καλύψει για άλλη μία φορά. Είναι κοινή πρακτική άλλωστε για τους εκπροσώπους-τρομάρα τους- του ελληνικού λαού να κουκουλώνουν τα αδικήματα που διαπράττουν. Αυτή τη φορά όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ο κ. Αντωνίου εξηγεί τις λεπτομέρειες:
     «Για να ασκηθεί ποινική δίωξη εναντίον υπουργών και βουλευτών, απαιτείται άδεια από την Βουλή (άρθρα 61-62 και 86 Συντ., ν.3126/2003). Εάν η άδεια δεν δοθεί, η υπόθεση δεν μπαίνει στο αρχείο, όπως λανθασμένα πιστεύεται, αλλά το δικαίωμα της παροχής άδειας για την ποινική δίωξη μεταβιβάζεται στην επόμενη (ες) Βουλή (ες), αρκεί βέβαια να μην έχει, εν τω μεταξύ, παραγραφεί το έγκλημα. Αυτός είναι ο λόγος που όλες (σχεδόν) οι υποθέσεις κατά πολιτικών έχουν αρχειοθετηθεί …λόγω παραγραφής. Και τούτο διότι –ιδιαίτερα για τους υπουργούς- ο χρόνος παραγραφής είναι μόνο 5 χρόνια από την διάπραξη του εγκλήματος. Καμία υπόθεση δεν αρχειοθετείται και τελεσίδικα, επειδή διαδικαστικά δεν εδόθη άδεια για δίωξη από την Βουλή. Οι υποθέσεις αρχειοθετούνται τελεσίδικα, μόνο λόγω παραγραφής, ή έκδοσης αμετάκλητης απόφασης του δικαστηρίου (κι όχι, επαναλαμβάνω, επειδή η Βουλή δεν χορηγεί άδεια δίωξης).  Όμως όλα τα παραπάνω δεν ισχύουν για το έγκλημα της Εσχάτης Προδοσίας, το οποίο είναι απαράγραπτο (άρθρο 120 Συντ.). Συνεπώς, το δικαίωμα δίωξης και δίκης των νυν προδοτών μεταφέρεται στις επόμενες Βουλές (οι οποίες θα αποτελούνται από «εμάς») εσαεί, σύμφωνα πάντα με το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο. Οι επόμενες Βουλές μπορούν επίσης: α) να καταργήσουν το επαίσχυντο άρθρο 86 του Συντάγματος και β) (το σπουδαιότερο), να ψηφίσουν ειδική Συντακτική Πράξη (Ψήφισμα) με το οποίο να παραπέμπουν τους Προδότες σε δίκη για Εσχάτη Προδοσία, όπως έγινε με την αρ.1/15-11-1944 Συντακτική Πράξη της Κυβέρνησης Νικολάου  Πλαστήρα, με την οποία δικάστηκαν όλοι οι δωσίλογοι συνεργάτες των Γερμανών κατακτητών».
    Η πρακτική της μη άσκησης δίωξης από τη Βουλή  που περιγράφεται παραπάνω έχει γίνει πλέον ρουτίνα και είναι τόσο κοινή, που έχει φτάσει στο σημείο να μην προκαλεί  καμία έκπληξη. Το κοινό περί δικαίου αίσθημα έχει καταστρατηγηθεί βάναυσα, με την κάστα των πολιτικών να προστατεύει τα συμφέροντά της με σκανδαλωδώς εξοργιστικό τρόπο. Κανένας βουλευτής δεν έχει διαβεί ποτέ τα κάγκελα της φυλακής ενώ ο τόπος βοά για οικονομικά, και όχι μόνο, σόδομα και γόμορα.  Η προσπάθεια να ριχτεί στάχτη στα μάτια του κόσμου με τις διώξεις που ασκήθηκαν έναντι επιχειρηματιών που χρωστούν λεφτά στην εφορία ή εναντίον πολιτικών δεύτερης διαλογής (Παπαγεωργόπουλος) προκαλούν θυμηδία. Δικαιοσύνη θα υπάρξει μόνο όταν οι σύγχρονοι προδότες καταδικαστούν και μπουν στην φυλακή, όπως έγινε με τους συνταγματάρχες της δικτατορίας.
Είναι καλό να τα γνωρίζουμε και να τα θυμόμαστε αυτά για το μέλλον.

(Υ.Γ. Ζητώ συγγνώμη για την χρήση τηλεοπτικών πλάνων από κανάλι, ο ιδιοκτήτης του οποίου θα έπρεπε επίσης να βρίσκεται σε κάποιο κελί με όλα όσα έχει κάνει αφήνοντας, μεταξύ άλλων, απλήρωτους εκατοντάδες εργαζομένων στο Alter.  Δυστυχώς όμως δεν υπήρχε άλλο πλάνο από άλλη πηγή που θα εμπλούτιζε με καλύτερο τρόπο το θέμα. Το παιχνίδι είναι τόσο στημένο και τα συμφέροντα που παίζονται τόσο ισχυρά, ώστε κανένα τηλεοπτικό κανάλι δεν έχει αναφερθεί λεπτομερώς σε αυτά τα δύο θεμελιώδους σημασίας και συγκλονιστικής δημοσιογραφικής αξίας ζητήματα).







Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 2012

Η Επανάσταση της καθημερινότητας



Δεν ξέρω αν το 2012, θα είναι η χρονιά καταστροφής του κόσμου, όπως έχουν προβλέψει οι Μάγιας. Αυτό που ξέρω είναι ότι οι συνθήκες που δημιουργήθηκαν στο τρισκατάρατο 2011, οδηγούν στην πλήρη απορρύθμιση εργασιακών σχέσεων, στην αποδόμηση κεκτημένων δικαιωμάτων αιώνων, στην υπαγωγή της συντριπτικής πλειοψηφίας των ανθρώπων της χώρας σε καθεστώς σύγχρονων σκλάβων. Αυτός φαίνεται να είναι άλλωστε και ο απώτερος στόχος όλων των παρανοϊκών γεγονότων των οποίων γίναμε μάρτυρες, με την διττή έννοια της λέξης, τα δύο τελευταία χρόνια: Η κοινωνική και εργασιακή εξαθλίωση, ώστε όσοι «τυχεροί» συνεχίζουν να εργάζονται να το κάνουν με όρους σύγχρονης ζούγκλας, πάντα προς όφελος των ισχυρών και εις βάρος των αδυνάτων. Η προωθούμενη κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, της μοναδικής δικλείδας ασφαλείας που εξασφάλιζε τη συμμετοχή των εργαζομένων σε διαβουλεύσεις που αφορούν τους ίδιους, είναι σαφές δείγμα προθέσεων. Το ερώτημα που βασανίζει όλους είναι το ίδιο. Τι μπορεί να γίνει; Υπάρχει τρόπος αντίδρασης ή θα δεχτούμε παθητικά την τερατώδη νέα τάξη πραγμάτων που ετοιμάζεται για εμάς χωρίς εμάς;
Η απάντηση που πρέπει να δοθεί είναι προφανώς θετική. Ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η πραγματική δύναμη ανήκει στους πολλούς . Δεν είναι δυνατόν το 1% του πληθυσμού να ζει εις βάρος του 99%, υπερσυγκεντρώνοντας πόρους και χρησιμοποιώντας τα σύγχρονα πολιτικά ανδρείκελα σαν μαριονέτες σε καταστροφικό θέατρο σκιών.
Η αλλαγή μπορεί και πρέπει να γίνει πρώτιστα από εμάς τους ίδιους. Πώς; Καταρχάς, εφαρμόζοντας, σε καθημερινή βάση απλές και μικρές πρακτικές. Αναφέρω ενδεικτικά:
Εμπάργκο σε προϊόντα χωρών που πρωτοστατούν στην υποβάθμιση των ζωών μας και απαξιώνουν με υποτιμητικά σχόλια και αναφορές τους Έλληνες (Γερμανία, Ολλανδία).
Άμεση παύση παρακολούθησης των χειραγωγημένων τηλεοπτικών δελτίων ειδήσεων. Κυρίως των περίφημων δελτίων των οκτώ. Υπάρχουν πολλές εναλλακτικές πηγές πληροφόρησης των κύριων ειδήσεων της ημέρας (ραδιόφωνο, εφημερίδες, διαδίκτυο, στόμα με στόμα). Ακόμα και αν και αυτές οι πηγές δεν μπορούν να θεωρηθούν απόλυτα αντικειμενικές (κάτι που ούτως ή άλλως δεν μπορεί να ισχύσει, δεν υπάρχει απόλυτη αντικειμενικότητα), είναι σίγουρα προτιμότερες από την απόλυτη προπαγάνδα που ασκείται από τους τηλεοπτικούς δέκτες, το πιο αποχαυνωτικό μέσο μαζικής επικοινωνίας. Όλη η υποτιθέμενη δύναμη των δελτίων των οκτώ, προέρχεται από τα υψηλά νούμερα που παρουσιάζουν, στις μετρήσεις τηλεθέασης. Ας τους αφαιρέσουμε επιτέλους αυτή την επίπλαστη δύναμη. ΜΗΝ ΒΛΕΠΕΤΕ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ. Κλείστε το χαζοκούτι, και παρακολουθήστε εκπομπές που θα έχετε επιλέξει εσείς από πριν. Υπάρχουν και τέτοιες.
Καμία υποχώρηση σε θέματα δικαιωμάτων της καθημερινότητας. Δεν εκτελεί υπάλληλος δημόσιας υπηρεσίας σωστά τα καθήκοντά του; Κράξτε τον δημόσια, όχι με ύβρεις και κραυγές, αλλά με επιχειρήματα και πυγμή. Από εσάς πληρώνεται, μην το ξεχνάτε. Σταματάει το ταξί και σας ρωτάει που πάτε, για να δει αν τον βολεύει; Δεν του απαντάτε από έξω. Μπαίνετε μέσα και του λέτε τον προορισμό σας. Είναι υποχρεωμένος να σας πάει εκεί που του λέτε. Ακριβώς εκεί που του λέτε και όχι στο απέναντι τετράγωνο ή σε άλλο δρόμο γιατί «δεν βολεύει». Αν μιλήσετε με τον τρόπο που πρέπει, να είστε σίγουροι ότι θα τον βολέψει.
Και αν θεωρείτε ότι αυτά είναι «μικρά πράγματα» ή ότι «μόνοι μας δεν μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο», φανταστείτε όλα τα παραπάνω, που αναφέρονται βεβαίως ενδεικτικά επαναλαμβάνω, να γινόταν μαζικά και από τα 11 εκατομμύρια του πληθυσμού της χώρας. Νομίζετε ότι όλοι οι υπάνθρωποι που αποτελούν μέρος της καθημερινότητας για πολύ κόσμο, θα συνέχιζαν να συμπεριφέρονται με το γνωστό νεοελληνικό πνεύμα του ωχαδερφισμού και της «μαγκιάς»;
Δοκιμάστε το και κρίνετε από μόνοι σας. Θα εκπλαγείτε.