Πολιτικό σεισμό έχουν προκαλέσει τα αποτελέσματα των εκλογών ( http://ekloges.newsnow.gr/statistika/ ) που φαίνεται να ανατρέπουν οριστικά (;) το δικομματικό σύστημα και να δίνουν τον πρώτο λόγο για τις πρωτοβουλίες που πρέπει να αναληφθούν από εδώ και πέρα στον ΣΥΡΙΖΑ. Φαινόταν από όλη την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, ότι το τελευταίο όπλο του συστήματος εξουσίας, η καλλιέργεια φόβου, όχι μόνο δεν θα έπιανε τόπο αλλά θα λειτουργούσε σαν μπούμερανγκ. Νισάφι πια με τα εκβιαστικά διλλήματα. Ο κόσμος δεν έχει να χάσει τίποτα πλέον, από τη στιγμή που ανατράπηκαν οι βασικές προϋποθέσεις  μιας αξιοπρεπούς ζωής για το μεγαλύτερο τμήμα της κοινωνίας. Ελάχιστοι περίμεναν βέβαια τέτοια ανατροπή του πολιτικού status quo, με το ΠΑΣΟΚ να είναι τρίτο κόμμα και τον ΣΥΡΙΖΑ να καταλαμβάνει θέση αξιωματικής αντιπολίτευσης. Για τη ΝΔ, η νίκη της μοιάζει με ήττα, πιάνοντας το χαμηλότερο ιστορικά ποσοστό της, και μόνο ο Σαμαράς χαζογελούσε στο τέλος, μοιάζοντας να βρίσκεται σε μία προσωπική νιρβάνα αγνώστου προελεύσεως.

     Η είσοδος της Χρυσής Αυγής στη βουλή πιστοποιεί με τον πιο βροντώδη τρόπο την κατιούσα που είχε πάρει η εγχώρια  πολιτική εκπροσώπηση, την σαπίλα και τον φιλοτομαρισμό που είχαν κυριαρχήσει, αλλά από την άλλη προκαλεί και ενστικτώδη αισθήματα απέχθειας και προβληματισμού.  440.894  ψήφισαν τους λεβεντόμαγκες εγχώριους φασίστες, ενώ στις προηγούμενες εκλογές το νούμερο ήταν  19.624. Δεν πιστεύω ότι μέσα σε τρία χρόνια αναπτύχθηκε σε τέτοιο βαθμό η φασιστική ιδεολογία. Οι περισσότεροι από αυτούς που τους ψήφισαν το έκαναν σαν ακραίο τρόπο αντίδρασης στις ακραίες καταστάσεις που ζούμε, χωρίς να έχουν δει ποτέ ούτε τα μούτρα των πειραγμένων εγκεφάλων που θα τους εκπροσωπήσουν (τρομάρα τους). Αυτό που με ανησυχεί όμως είναι ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι μοιάζουν να είναι θετικά διακείμενοι σε μία προοπτική χούντας, «για να μπει μια τάξη». Δουλειά δεν είχε ο διάολος, γαμούσε τα παιδιά του. Το ότι ελάχιστοι από αυτούς που μιλάνε τώρα με «μαγκιά», δεν έχουν ζήσει στο πετσί τους τι σημαίνει χούντα είναι μια λεπτομέρεια. Θα ήθελα πολύ να τους δω από μια γωνία, αν το όνειρό τους γίνει πραγματικότητα, τι θα λένε αν δεν μπορούν να βγουν από το σπίτι τους τα βράδια στο πλαίσιο της απαγόρευσης κυκλοφορίας. Γεμίσαμε από τζάμπα μάγκες.

    Σημαντικό ρόλο μπορεί να διαδραματίσει στις εξελίξεις από εδώ και πέρα ο Καμμένος πιάνοντας διψήφιο ποσοστό μέσα σε λίγους μόνο μήνες αυτόνομης παρουσίας. Είναι θετικό ότι θα βάλει, εκτός απροόπτου, στην ατζέντα δύο καυτά θέματα που «θάφτηκαν» από τότε που μπήκαμε στην δίνη του ΔΝΤ: Την κήρυξη ΑΟΖ και την τιμωρία των ξεπουλημένων πολιτικών, οι οποίοι πλούτισαν από την ενασχόλησή τους με την πολιτική, ενώ την ίδια ώρα οι συμπολίτες τους υποφέρουν.  Όπως όλοι βέβαια, θα κριθεί στην πράξη.

    Στο ΚΚΕ έτσουξε πολύ το γεγονός ότι δεν είναι πλέον η πρώτη δύναμη στα κόμματα της Αριστεράς, αναγκάζοντας την Παπαρήγα να μιλήσει για πρώτη φορά για το ενδεχόμενο η λαϊκή κυριαρχία να έλθει πιο σύντομα από ότι την οραματιζόταν. Αν δεν βοηθήσει άμεσα με δραστικό τρόπο τον εργαζόμενο λαό τώρα, που χτυπιέται σαν χταπόδι από όλες τις πλευρές, πότε θα το κάνει; Την Δευτέρα Παρουσία;   

    Ο Κουβέλης αποδείχτηκε μία δημοσκοπική φούσκα και μάλλον ευχαριστημένος πρέπει να  είναι με τα νούμερα που έπιασε. Αν μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει τι σημαίνει να δηλώνεις ότι είσαι δυσαρεστημένος με το μνημόνιο αλλά από τη στιγμή που υπογράφτηκε πρέπει να γίνει αποδεκτό, ας διαφωτίσει και εμένα τον πτωχό τω πνεύματι παρακαλώ, γιατί δεν μπορώ να καταλάβω τι θέλει να πει ο ποιητής.

Δύο Ελλάδες

Μία άλλη σημαντική παράμετρος που επιβεβαιώνει πλήρως το προηγούμενο σημείωμά μου http://flogologos.blogspot.com/2012/05/blog-post.html είναι οι τεράστιες πραγματικά διαφορές στις ψήφους ανά ηλικιακή κατηγορία. Μιλάμε κυριολεκτικά για δύο διαφορετικές φιλοσοφίες. Δείτε πως ήταν διαμορφωμένη η κατάσταση, σύμφωνα με τα exit poll.

http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2012/05/51_06.html

Τα τελικά αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά και δεν διαφέρουν από αυτό που είδατε πριν.  Είναι χαρακτηριστικό ότι το ΠΑΣΟΚ πήρε το 7,5 % των ψήφων στις ηλικιακές κατηγορίες 18-34, και το τριπλασίασε σχεδόν στις ηλικίες άνω των 55!

ΗΛΙΚΙΑΚΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ         ΝΔ                   ΣΥΡΙΖΑ                       ΠΑΣΟΚ

18-34                                       13,5 %             17,5 %                         7,5 %

35-54                                       17 %                20 %                            10 %

55>                                          17 %                11,5 %                         21 %

Τέλος εποχής

Τι μέλλει γενέσθαι από εδώ και πέρα; Αυτό θα το δείξουν, ελπίζω με ακόμα πιο ξεκάθαρο τρόπο, οι επόμενες εκλογές που ουσιαστικά προκηρύχθηκαν από την Κυριακή. Κερδήθηκαν με τον παταγώδη τρόπο και τα δύο μεγάλα στοιχήματα που υπήρχαν. Αφενός, να είναι πάνω από 50 % το ποσοστό των πολιτών που ψήφισαν  υπέρ των μνημονιακών κομμάτων (αυτό φαινόταν να είναι δεδομένο). Αφετέρου, να μην συγκεντρώσουν τα δύο (πρώην) μεγάλα κόμματα 151 έδρες και κοινοβουλευτική πλειοψηφία (αυτό ήταν το δύσκολο στοίχημα). Έχουν ξεκινήσει ήδη και θα ενταθούν το επόμενο διάστημα οι φωνές που θα προσπαθήσουν να καλλιεργήσουν τον φόβο, μήπως σώσουν οτιδήποτε δεν σώζεται.  Εδώ που φτάσαμε, δεν πρέπει να κάνουμε πισωγύρισμα. Το ερώτημα δεν είναι ευρώ ή δραχμή, αλλά ευρώ ή μάρκο. Ας αποφασίσει η θηλυκή (λέμε τώρα) σύγχρονη εκδοχή του Μέτερνιχ, η λαομίσητη Μέρκελ, τι θέλει. Αν θέλει να συνεχίσει τον ίδιο δρόμο της φτωχοποίησης του μεγαλύτερου μέρους των λαών της Ευρώπης, θα πρέπει να λάβει το μήνυμα από τον αυριανό πρωθυπουργό της χώρας, όποιος και αν είναι αυτός, ότι αυτά τελείωσαν. Η συγκυρία της εκλογής σοσιαλιστή Προέδρου στη Γαλλία, που έχει ταχθεί κατά της λιτότητας, μοιάζει ιδανική. Και ας δούμε τότε, βάζοντας κάτω τα ψυχρά συμφέροντα με τα οποία ασκείται η πολιτική, εάν η φράου Μέρκελ κρίνει ότι συμφέρει την Γερμανία να διαλυθεί η  Ευρωπαϊκή Ένωση και να επιστρέψει στο μάρκο. Αν αυτό ήταν προς το συμφέρον της ισχυρότερης ευρωπαϊκής χώρας, θα το είχε ήδη προκαλέσει. Επειδή όμως, η αυτοκρατορία της Γερμανίας χτίστηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό με όχημα το κοινό νόμισμα και τα τεράστια ποσά που άντλησε από τις εξαγωγές της στις χώρες-κομπάρσους της υποτιθέμενης ευρωπαϊκής ενοποίησης, ενδεχόμενη απόφαση να αφεθεί η  Ελλάδα στην τύχη της ενέχει τεράστιο πολιτικό ρίσκο.

   Προς επίρρωση της σχέσης αλληλεξάρτησης Γερμανίας-Ελλάδας και λαμβάνοντας υπόψιν μόνο τους πολεμικούς εξοπλισμούς, είναι χαρακτηριστικό ότι  σχεδόν το 15% των εξαγωγών όπλων της Γερμανίας γίνονται προς την Ελλάδα, τη μεγαλύτερη αγορά της Ευρώπης. Από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, το 1974, έως σήμερα η Ελλάδα δαπάνησε 216 δισ. ευρώ σε πολεμικούς εξοπλισμούς.

http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/guardian-oi-ellinikes-amyntikes-dapanes-kai-i-germaniki-ypokrisia

  Η Ευρωπαϊκή Ένωση, το μεγαλεπήβολο και  ελπιδοφόρο σχέδιο που υποτίθεται ότι θα εξασφάλιζε την ευημερία και ασφάλεια των λαών, τελικά επέφερε τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα, κυρίως γιατί υπηρέτησε τα συμφέροντα του διεθνούς κεφαλαίου και μιας δράκας ανθρώπων, αδιαφορώντας για το κοινό καλό, για την ευημερία των πολλών. Αυτή η Ένωση ή θα αλλάξει ή θα διαλυθεί. Μέση λύση δεν υπάρχει. Από τη στιγμή που έλαχε σε εμάς να καθορίζουμε τόσο σημαντικά και ευρύτερα ζητήματα, δεν πρέπει να φανούμε ανάξιοι του ιστορικού μας ρόλου.

Venceremos!

Χάσμα ή πόλεμος των γενεών;

«Αγαπημένοι μου γονείς, στις εκλογές που έρχονται μην ψηφίσετε σας παρακαλώ τα δύο κόμματα που μας έφτασαν σε αυτή την κατάσταση και υπονόμευσαν το μέλλον μου».

«Έχεις δίκιο κοριτσάκι μου, αλλά θα πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι θα πάρουμε τις συντάξεις μας, και μην ανησυχείς. Θα σε βοηθήσουμε και εμείς και έχει ο Θεός».

Τον παραπάνω διάλογο, που δεν έγινε ακριβώς με αυτά τα λόγια αλλά αυτό ήταν το γενικό πνεύμα του, μου τον μετέφερε μία φίλη μου, η οποία πληρώνεται όταν και όποτε έχει λεφτά ο εργοδότης της. Ανήκει δηλαδή στην πλειοψηφία των σημερινών εργαζομένων της Ελλάδας και όχι στους λίγους… προνομιούχους που πληρώνονται στην ώρα τους. Η προσέγγιση αυτή, που είναι γνωστό ότι δεν αποτελεί εξαίρεση αλλά μάλλον τον κανόνα, είναι ενδεικτική της νοοτροπίας της νεοελληνικής κοινωνίας. Μόνο που στη συγκεκριμένη συγκυρία, μοιάζει με ωρολογιακή βόμβα έτοιμη να εκραγεί.

Ας ξεκινήσουμε με κάποιες κοινωνικές-πολιτικές διαπιστώσεις

- Η ελληνική οικογένεια είναι ο βασικότερος, ίσως, πυλώνας στήριξης των νεότερων ηλικιακά ατόμων

-Οι περιπτώσεις ανθρώπων που χάνουν τη δουλειά τους και επιστρέφουν στην οικογενειακή εστία (όσοι από αυτούς τουλάχιστον μπορούν) αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο

- Η όποια στήριξη προσφέρεται έχει ημερομηνία λήξης. Κανείς, δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν είναι αθάνατος

- Η Ελλάδα είναι χώρα, όπου η πλειοψηφία των κατοίκων της είναι μεγάλης ηλικίας

Σύμφωνα με την πιο πρόσφατη απογραφή, το 2011, τα στοιχεία του πληθυσμού κατανέμονται ως εξής:

 Σύνολο: 10.787.690

Άρρενες: 5.303.690 (49,2%)

Θήλεις: 5.484.000 (50,8%)

Κατά ηλικία:

0-14 ετών: 1.666.888 (15,20%) 2008 14.4% 1.614.785

15-64 ετών: 7.423.889 (67,71%) 2008 67.5% 7.569.304

65 ετών και άνω: 1.873.243 (17,08%)2008 18.1% 2.029.695

Αν στα παραπάνω συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι, κατά κανόνα, οι μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι, είναι πιο τακτικοί ψηφοφόροι από τους νεαρότερους, στοιχείο που αποδεικνύεται από την εκλογική συμπεριφορά των προηγούμενων εκλογικών αναμετρήσεων και διαπιστώνεται και οπτικά από την εικόνα των μεσόκοπων που εξακολουθούν να πηγαίνουν σε κομματικές συγκεντρώσεις, καταλαβαίνουμε ότι οι ερχόμενες εκλογές, που θα κρίνουν σε μεγάλο βαθμό την πορεία που θα ακολουθήσει η χώρα, θα καθοριστούν από αυτούς που έχουν το μικρότερο, χρονικά, μέλλον και οι οποίοι θα ψηφίσουν πιο μαζικά από τους νέους!

Υπό αυτό το πρίσμα, νομίζω ότι το χάσμα των γενεών, αυτή η διαχρονική και αιώνια πραγματικότητα, μπορεί να μετατραπεί σε πόλεμο, έστω και ψυχρό, αν επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις που κάνουν λόγο για στήριξη του δικομματισμού από τους μεγαλύτερες ηλικιακά ψηφοφόρους. Η αλληλεγγύη των γενεών μοιάζει με μια έννοια που έχει χάσει τελείως το νόημα  της, καθώς είναι η πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες που η νέα γενιά ζει με χειρότερους όρους από την προηγούμενη και το ίδιο θα συμβεί από εδώ και πέρα και με τις επόμενες. Δεν υποστηρίζω ότι οι προθέσεις είναι κακές. Κανείς γονιός δεν θέλει να βλέπει το παιδί του να υποφέρει. Είναι όμως εκ των πραγμάτων δύσκολο για τους μεγαλύτερους να ξεφύγουν από τον συντηρητισμό που συνάδει με την ηλικία. Όταν αυτό συνδυάζεται και με τον καλλιεργούμενο φόβο, που προωθείται ως ασπίδα σωτηρίας ενός χρεωκοπημένου συστήματος, το κοκτέιλ γίνεται από επικίνδυνο έως σχιζοφρενικό. Ούτε υποστηρίζω ότι μπορούμε να βασιστούμε σε έναν σωτήρα-βοσκό τον οποίο και θα ακολουθήσουμε ως άβουλα πρόβατα. Είναι όμως ηλίου φαεινότερο ότι αν δεν υπάρξει δραστική αλλαγή στην πολιτική γεωγραφία και στον τρόπο σκέψης μας, θα μοιάζουμε με κουνελάκια που θα προσπαθούν να αποφύγουν τα σκάγια. Η απολιτική στάση που προωθήθηκε μετά βδελυγμίας τα προηγούμενα χρόνια από δήθεν ψαγμένα «άτομα» και μέσα δεν είναι πλέον καθόλου «cool». Τι το αντιδραστικό ή πρωτοποριακό υπάρχει στο να σου επιβάλλουν μία ζωή που δεν έχει καμία σχέση με τα όνειρά σου και εσύ να μην προσπαθείς καν να εκφραστείς ή να προσπαθήσεις να μην συμβούν αυτά που θα γίνουν για εσένα χωρίς εσένα; Πως είναι δυνατόν να μας έχουν φλομώσει στα ψέματα, να έχουν υπονομεύσει το μέλλον μας και να υπάρχει κόσμος που είτε υιοθετεί μία μπανάλ, δήθεν αντικομφορμιστική στάση μη πηγαίνοντας να ψηφίσει  ή χειροκροτεί  ξανά τα ίδια τελειωμένα πρόσωπα;

Οι απορίες και τα ερωτηματικά θα μπορούσαν να γεμίσουν σελίδες ολόκληρες. Ενδεχομένως και οι αντιρρήσεις σχετικά με τις δυνατότητες δραστικής αλλαγής που υπάρχουν στο υφιστάμενο πολιτικό σύστημα. Σε κάθε περίπτωση, από κάπου πρέπει να αρχίσει η αλλαγή. Και από τη στιγμή που δεν είμαστε έτοιμοι να πιάσουμε τα όπλα και να βγούμε στους δρόμους, όπως ακούω από διάφορους που έχουν εύκολα τα μεγάλα λόγια, η πρώτη μεγάλη ευκαιρία είναι οι σημερινές εκλογές.

Κοντός ψαλμός αλληλούια.