Αντιγράφω την είδηση από το, ενημερωμένο, sofokleous10.gr:
«Υπάρχει ελπίδα να αποφύγει η Ελλάδα τελικά την αναδιάρθρωση του χρέους, έστω και αν προωθείται να γίνει με τρόπο απολύτως ελεγχόμενο, δηλαδή με ελαχιστοποίηση των συνεπειών για τις τράπεζες και τους άλλους ιδιώτες πιστωτές; Στις πολλές φωνές που υποστηρίζουν ότι είναι αδύνατο να αποφευχθεί τελικά μια μεγάλη διαγραφή ελληνικού χρέους προστέθηκε ένας κορυφαίος βετεράνος πολιτικός της Ευρώπης, ο Σοσιαλδημοκράτης, πρώην υπουργός Οικονομικών και αντικαγκελάριος της Αυστρίας, Χάνες Άντρος: «Το ελληνικό χρέος θα πρέπει να διαγραφεί κατά το ήμισυ, όλες οι άλλες λύσεις είναι απλώς παραμύθια», δήλωσε, και τόνισε ότι «οι Έλληνες δεν έχουν το δυναμικό για να αποπληρώσουν τα 330 δισεκατομμύρια ευρώ και σε παρόμοια περίπτωση μια τράπεζα, αντί να χάσει τα πάντα, διαγράφει το ήμισυ του χρέους. Ελπίζω οι πολιτικοί της Ευρώπης να το καταλάβουν γρήγορα».
Ο Άντρος άσκησε δριμεία κριτική στους Ευρωπαίους πολιτικούς για την «ανεύθυνη αδυναμία» τους να αφήνουν σε ασάφεια την Ελλάδα, αναφέροντας πως δεν πρόκειται μόνον για την Ελλάδα, αλλά πως οι πολιτικοί, αν συνεχίσουν αυτή τη στάση τους, θα οδηγήσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση στην ασημαντότητα. «Από τη δεκαετία του 1970 καμία κρίση κράτους δεν έτυχε τόσο αισχρής διαχείρισης από τους ευρωπαίους πολιτικούς, όπως η τωρινή κρίση στην Ελλάδα», επισήμανε.
Η ελληνική κυβέρνηση, προσπαθώντας να «πουλήσει» σε μια διστακτική έως αγανακτισμένη εγχώρια κοινή γνώμη τη νέα διάσωση, είναι υποχρεωμένη να καλλιεργήσει ελπίδες και προσδοκίες ότι αυτή την φορά, με το νέο μνημόνιο και τα νέα δάνεια, τα πράγματα θα εξελιχθούν διαφορετικά. Με κάποιο «μαγικό» τρόπο, που δεν εξηγείται επαρκώς στους πολίτες, υποτίθεται ότι η χώρα θα περάσει σε ταχύρυθμη ανάπτυξη και δημοσιονομική εξυγίανση και σε λίγα χρόνια το ογκώδες δημόσιο χρέος θα έχει γίνει πλέον βιώσιμο.
Όμως, αν διαβάσει προσεκτικά κανείς την αιτιολογική έκθεση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος (νέο μνημόνιο) θα αντιληφθεί ότι ακόμη και η ίδια η κυβέρνηση προβλέπει ότι το 2015, ύστερα από αρκετά χρόνια σκληρής λιτότητας και πρωτοφανούς έκτασης εκποίησης δημόσιας περιουσίας, η χώρα θα εξακολουθεί να πνίγεται από τους τόκους του χρέους!
«Οι γενικές κρατικές δαπάνες», σημειώνεται στην αιτιολογική έκθεση, «εκτιμάται ότι θα παρουσιάσουν σημαντική αύξηση κατά 10.319,28 εκατ. ευρώ ή ποσοστό 37,8% το 2015 σε σύγκριση με τη σχετική εκτίμηση για το 2011 προ των παρεμβάσεων. Η διαμόρφωση των ανωτέρω αυξημένων πιστώσεων, οφείλεται στην αύξηση των δαπανών για τόκους κατά 7.398 εκατ. ευρώ ή ποσοστό 46,2%» και σε άλλους δευτερεύοντες παράγοντες, που μνημονεύονται στην έκθεση.
Ουσιαστικά, δηλαδή, αν ο στόχος όλης αυτής της περιπέτειας είναι να πάψει κάποτε η χώρα να «πνίγεται» από τους τόκους του χρέους, η ίδια η κυβέρνηση προεξοφλεί την αποτυχία, γιατί, πολύ απλά, «τα νούμερα δεν βγαίνουν». Το 2015, ακόμη και αν όλα εξελιχθούν σύμφωνα με το πρόγραμμα, θα πληρώνουμε 7,4 δισ. ευρώ περισσότερα για τόκους. Μόνο που στο μεταξύ το βιοτικό επίπεδο στη χώρα θα έχει πέσει σε επίπεδα τριτοκοσμικής οικονομίας, το μεγαλύτερο μέρος της δημόσιας περιουσίας θα έχει χαθεί, οι ευρωπαϊκές τράπεζες θα έχουν αποφύγει τις ζημιές και η επόμενη διαπραγμάτευση για άλλη μια χρηματοδότηση διάσωσης δεν θα μπορεί να γίνει παρά μόνο με τον όρο της αναδιάρθρωσης του χρέους. Χρεοκοπία; Ναι! Ελεγχόμενη; Ναι, αλλά για όλους τους άλλους, πλην των Ελλήνων...».
Μήπως πρέπει να καλέσουμε τον άνθρωπο στην Ελλάδα και να του δώσουμε το τιμόνι της χώρας; Γιατί τα δικά μας πολιτικά ανδρείκελα προκαλούν συναισθήματα αηδίας και σιχαμάρας στο σκεπτόμενο, τουλάχιστον, τμήμα του πληθυσμού.
