Μία καλή μέθοδος προσέγγισης της κοινωνικής πραγματικότητας και των φαινομένων που την καθορίζουν είναι η παρατήρησή τους με αποστασιοποιημένη, όσο αυτό είναι δυνατόν, ματιά. Και αυτό γιατί η καθημερινή τριβή με καταστάσεις που έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε φυσιολογικές, όπως είναι για παράδειγμα η «υποχρέωση» να πληρώσεις φακελάκι στο νοσοκομείο ή το γεγονός ότι κανένας πολιτικός στην Ελλάδα δεν έχει πάει ποτέ φυλακή ενώ έχουν στοιχειοθετηθεί αποδείξεις χρηματισμού τους εις βάρος του λαού, μας εμποδίζει πολλές φορές να δούμε τα γεγονότα στην πραγματικής τους διάσταση. Φαντάσου λοιπόν ότι είσαι ένας ξένος που φτάνει στην Ελλάδα και μαθαίνεις-αν δεν ενημερώνεσαι βέβαια από τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, γιατί εκεί δεν θα το άκουγες ποτέ-για την τέλεση στρατιωτικής άσκησης καταστολής πλήθους και εξεγέρσεων .
Η άσκηση έγινε στις αρχές του μήνα από την 71η Ταξιαρχία του Κιλκίς με συμμετοχή κληρωτών και επαγγελματιών στρατιωτικών και το σενάριο προέβλεπε την βίαιη καταστολή, από πλευράς στρατού, δυνητικών επικίνδυνων διαδηλώσεων και εξεγέρσεων.
Στη συνέχεια της περιήγησής σου στην χώρα που γέννησε την δημοκρατία ακούς για τον «πόλεμο της Κερατέας».
Ρωτάς να μάθεις τι συμβαίνει και σε ενημερώνουν ότι το σύνολο μίας πόλης 7.500 κατοίκων, στην καρδιά της χώρας, βρίσκεται καθημερινά, εδώ και μήνες, στους δρόμους για να εναντιωθεί στην σκοτεινή και παράνομη προσπάθεια λειτουργίας ΧΥΤΑ δίπλα σε αρχαιολογικό χώρο της περιοχής.
Από την άλλη πλευρά η κυβέρνηση της χώρας που έχεις επισκεφτεί, έχει στείλει στην περιοχή έναν ολόκληρο στρατό από άνδρες των ΜΑΤ, με αποτέλεσμα να υπάρχουν καθημερινά συμπλοκές ακόμα και με ηλικιωμένους, συλλήψεις και εκτεταμένες ρίψεις χημικών. Μαθαίνεις μάλιστα ότι στη διάρκεια επεισοδίων, μία έγκυος γυναίκα της πόλης καταγγέλλει ότι έχασε το αγέννητο παιδί της υποστηρίζοντας ότι η ακατάσχετη ρίψη δακρυγόνων και χημικών προκάλεσε ασφυξία στο έμβρυο με άμεση συνέπεια την αποβολή του.
Την ίδια στιγμή, άγνωστε ταξιδιώτη, αρκεί να κάνεις μία βόλτα σε κεντρικά σημεία σε οποιαδήποτε πόλη της χώρας και αν βρίσκεσαι. Η εικόνα που αντικρίζεις είναι αυτή των κλειστών καταστημάτων και, ειδικότερα αν βρίσκεσαι σε Αθήνα ή Θεσσαλονίκη, ανθρώπων που ζητιανεύουν ή ψάχνουν στα σκουπίδια για φαγητό.
Τι συμπέρασμα θα βγάλεις; Ότι η κατάσταση μυρίζει μπαρούτι δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση για να καταδειχθεί. Αυτό που είναι πραγματικά πρωτόγνωρο στην ιστορία της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, είναι η κυνική και στυγνή προετοιμασία της καθεστηκυίας τάξης, και των πολιτικών τους υπηρετών, για την διεξαγωγή πολέμου. Εμφυλίου πολέμου. Η μεγάλη διαφοροποίηση όμως έγκειται στο γεγονός ότι από την άλλη πλευρά, αυτή την φορά, δεν βρίσκονται οι λίγες εκατοντάδες «γνωστοί-άγνωστοι» που ήταν εύκολα ελεγχόμενοι και χρήσιμοι πολλές φορές για το πέρασμα αντιλαϊκών και αντιδημοκρατικών μέτρων όπως η χρήση καμερών στους δρόμους, η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου ή η ποινικοποίηση της χρήσης κουκούλας. Αλλά η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας που μετατρέπεται, εδώ και ενάμισι χρόνο, σε θύμα μιας πρωτόγνωρης «σφαγής» δικαιωμάτων και κατακτήσεων.
Αυτό είναι που τους τρομάζει περισσότερο. Και γιγαντώνει την συζήτηση για το που, τελικά, το πάνε.
